Michał Kopczyński: Chciałbym być coraz lepszy

09.10.2009 12.39, autor: Radosław Firlej fot. Janusz Partyka, źródło: własne

legia.com: Jesteś częścią grupy młodych zawodników, którymi interesuje się trener Jan Urban. Jak odbierasz zainteresowanie sztabu pierwszego zespołu?

Michał Kopczyński: Na pewno jest to dla mnie wielkie wyróżnienie. To pokazuje, że praca wykonywana przez nas na treningach nie idzie na marne. Cieszy także fakt dawania szansy takim młodym zawodnikom. Wyjazd choćby i na mecz sparingowy jest dla nas dużym przeżyciem. Zgromadzeni na stadionie kibice, sztuczne światła - chyba nigdy nie grałem jeszcze tak późno. Takie mecze stanowią też okazję do zebrania kolejnych doświadczeń i motywują do dalszej pracy.

Czy obserwując poziom na treningach w Akademii powiedziałbyś, że krąg zainteresowań trenera Urbana mógłby być szerszy?

Myślę, że tak. Nasze treningi stoją na wysokim poziomie i trudno jest wywalczyć miejsce w składzie naszego rocznika, a ja zostałem wzięty jeszcze wyżej. Na zajęciach w tak wyrównanej grupie trzeba się dobrze prezentować.

Wystąpiłeś w sierpniowym wewnętrznym sparingu pierwszego zespołu, gdzie udało Ci się zanotować trafienie. W meczu z Górnikiem Łęczna prawie otworzyłeś drogę do bramki Sebastianowi Szałachowskiem, więc także pokazałeś się z dobrej strony. Uważasz, że wykorzystujesz swoje szanse?

Na pewno staram się tego dokonać. W każdy mecz wkładam wszystkie swoje siły. Nawet w Łęcznej, gdzie dostałem szansę gry przez piętnaście minut, schodziłem z boiska zmęczony. Starałem się być wszędzie, gdzie tylko mogłem i pokazać się z jak najlepszej strony. Przez kwadrans może za dużo zrobić się nie da, ale chciałem wnieść trochę do gry zespołu. Dwa razy zdołałem odebrać piłkę rywalowi, pozostaje jeszcze ta akcja, w której Sebastian Szałachowski prawie doszedł do okazji strzeleckiej. Mam nadzieję, że chociaż w niewielkim stopniu ponownie wpadłem trenerom w oko i kiedyś dalej będę próbowany, żeby już na stałe grać w pierwszej drużynie.

Rok temu byłeś wyróżniającym się zawodnikiem Akademii Piłkarskiej Legii Warszawa. Potem przyszły sukcesy i ich konsekwencje, czyli Wicemistrzostwo Polski Juniorów oraz zaintereresowanie sztabu szkoleniowego pierwszego zespołu. Gdzie chciałbyś być za rok?

Po pierwsze to chciałbym być coraz lepszy. Na pewno nie stawiam sobie celu występowania w pierwszej drużynie. Uważam, że jeszcze nie jestem gotowy. Doświadczam tego po raz pierwszy, obserwuję piłkę seniorską. Za rok chciałbym znaleźć się w zespole Młodej Ekstraklasy i mam nadzieję, że dostanę taką szansę. Dopiero tam będę się przyzwyczajał do piłki seniorskiej, która jest szybsza i bardziej siłowa.

Oprócz wysokich umiejętności piłkarskich znany jesteś także z bardzo dobrych wyników w nauce. Szkoła nie sprawia Ci problemu, a wręcz przeciwnie. Jak udaje Ci się pogodzić to z piłką?

Od pierwszej klasy zawsze posiadałem bardzo wysokie oceny i nie miałem problemów w szkole. Z wiekiem jednak nakłady treningowe wzrastają, w konsekwencji więcej wysiłku trzeba przeznaczyć na piłkę. W gimnazjum dawałem sobie radę, a w liceum ostatnio również miałem bardzo wysoką średnią. Czasu jednak pozostaje mało i naprawdę jest coraz trudniej. Wcześniej uczyłem się i czerpałem z tego przyjemność, teraz nawet gdybym chciał, to nie za bardzo można znaleźć na to chwilę. Do domu bardzo zmęczeni wracamy około godziny osiemnastej i ciężko jest się jeszcze uczyć. Na szczęście nie potrzebuje zbyt wiele czasu na przyswojenie materiału. Bardzo się cieszę, że mogę pogodzić piłkę z nauką. Niektórzy mają z tym kłopoty, lecz ja uzyskuję dobre oceny.

Posiadasz jakieś plany związane z dalszą edukacją? Chciałbyś spróbować swoich sił na studiach?

Tak, myślałem o tym. Nie byłem przekonany, że zawsze będę grał w piłkę. Rodzice zawsze jednak przekonywali mnie o konieczności nauki. Na pewno będę kiedyś studiował, w mojej opinii dałbym sobie radę. Jeśli jednak dalej będę grał na wysokim poziomie i stale znajdował się w kręgu zainteresowań trenerów zespołów seniorskich, to na pewno mało będzie czasu na szkołę wyższą. Niektórzy koledzy z Młodej Ekstraklasy podejmowali próby studiowania, lecz wiem że część z nich po roku rezygnowała, ponieważ naprawdę jest to bardzo trudne. Zobaczę, jak to wszystko się ułoży.

Masz już na myśli jakieś konkretne dziedziny?

Choć z językiem polskim nie miałem problemów, to zdecydowanie wolę przedmioty ścisłe, takie jak matematyka, informatyka lub fizyka.